Het team

Het idee om aan Traumanet te gaan bouwen ontstond al zeker twee, drie jaar geleden, maar het had tot dit huidige moment nodig om het ook daadwerkelijk te gaan doen. Ironisch, of misschien eerder toepasselijk genoeg, had dat voor een groot deel te maken met mijn eigen ervaring met trauma. En meer nog met de langdurige gevolgen ervan.

Hoewel ik van uitdagingen hou en niet terugdeins voor avontuur, hou ik minstens zo veel van controle en voorspelbaarheid en voel ik me niet snel op m’n gemak in een situatie die ik moeilijk kan overzien. Ik word onrustig van open eindjes, van gebrek aan houvast of een duidelijke structuur, en vertrouw er bij voorbaat niet op dat ik iets kan, of dat het goed komt. En zeker niet dat er anderen zijn om me te helpen, ook al weet ik verstandelijk gezien best dat dat wel degelijk zo is.

Je hoeft uiteindelijk alleen maar om hulp te vragen, maar voor iemand die in het contact met een ander is geschonden, blijkt dat steeds opnieuw one hell of a job.

Ik wilde twee, drie jaar geleden al aan Traumanet gaan bouwen, maar het kostte me tijd om het oude vertrouwde los te durven laten om zo ook ruimte te creëren voor iets nieuws. Het kostte me ook tijd om anderen deelgenoot te maken van het Traumanet idee, en veel meer nog de missie om zoveel mogelijk mensen die – direct en indirect – te maken hebben (gehad) met trauma, goede informatie en handvatten te bieden. Omdat ik erin geloof dat kennis macht en kracht geeft, en het je in combinatie met de juiste handvatten en inspiratie op weg kan helpen naar een vrijer leven. Een leven voorbij trauma.

Aan die missie ga ik nu bouwen, niet alleen, maar samen. Want als ik in de afgelopen jaren iets heb geleerd, dan is het wel dat trauma zich alleen in verbinding laat helen.

Helen doe je dus niet alleen, helen doe je samen.

Ik ben één van de mensen achter Traumanet, hét platform voor mensen die (direct en indirect) te maken hebben met de gevolgen van traumatische ervaringen. Trauma is bijna niemand vreemd, toch wordt er nog altijd te weinig over gesproken naar mijn mening. Misschien dat dit komt omdat er een taboe op rust, of misschien dat we ons nog niet bewust genoeg zijn van de gevolgen van trauma. Want als het gaat over ontwrichtende psychische kwetsbaarheden als angst- en eetstoornissen, psychosegevoeligheid en persoonlijkheidsproblematiek bestaat er een duidelijke kans dat dit (mede) veroorzaakt is door traumatische ervaringen.

Ook in mijn eigen ervaringen met GGZ merkte ik dat trauma vaak wel gezien wordt, maar lang niet de onderkenning en erkenning krijgt als de belangrijkste bron van mijn psychische klachten. Samen met alle andere mensen binnen Traumanet hoop ik dan ook te werken aan een waardevol platform dat een (deel)oplossing biedt voor het taboe op trauma en psychisch leed, als ook het gebrek aan kennis over de samenhang. Een platform waarop niet alleen mensen met traumatische ervaringen terecht kunnen, maar ook hun naasten en professionals die werken binnen de traumahulpverlening en eigenlijk de geestelijke gezondheidszorg in brede zin.

Ik heb zowel een achtergrond in journalistiek, communicatie en webredactie, als een lange geschiedenis in de psychiatrie. Op het moment dat ik ging lezen over trauma en het zenuwstelsel, werd ik diep geraakt en vielen er allemaal kwartjes. Ik kampte met verslavingen en automutilatie, droeg de diagnose borderline. Maar al die ‘stoornissen’ begreep ik al lezend en lerend, waar ik zo mee worstelde, waren puur overlevingsstrategieën van mijn stress-systeem. Om spanning te reguleren, te dempen, als houvast om door te kunnen gaan.

Mijn achtergrond is adoptie en stapeltjesverlies. Dat betekent dat mijn gevoel van veiligheid snel is getriggerd. Maar ook al gebeuren de trauma-stressresponsen hierop onbewust, dat betekent niet dat het onveranderbaar is. Je kunt nieuwe ervaringen van veiligheid en verbinding opdoen. En al die opgeslagen trauma-energie in je lichaam stapsgewijs loslaten.

Ik heb inmiddels het inzicht en de tools, om mijzelf te kunnen reguleren en kalmeren. Ik ben gegrond, maak verbinding met mijzelf en anderen. Ik begrijp mijn gevoeligheid voor triggers en kan goed voor mijzelf zorgen. Ik heb contact met mijn innerlijk kompas. Dankzij haptotherapie, sensorimotor therapie, TRE (tension en trauma releasing exercises), EMDR, ademsessies en mindfulness. Dankzij peer support werkgroepen waarin we samen leren omgaan met de traumasporen in ons dagelijks leven en waarin we de lichtsporen versterken. Dankzij allerlei boeken, films en blogs die over trauma en herstel gaan.

Met Traumanet hoop ik dat de vele anderen die worstelen, ook inzicht krijgen in de werking van trauma, in het vinden van de juiste (zelf)hulp, in ervaren van verbinding en het terugvinden van eigen regie.

Met Traumanet wil ik de samenleving meer traumabewust maken, zodat er herkenning, verbinding en support ontstaat. Ik zet me hier met alle liefde voor in met mijn expertise als ervaringsdeskundige bij Enik Recovery College, een leeromgeving voor zelfhulp en persoonlijke ontwikkeling voor mensen die psychisch worstelen, waar ik onder andere werkgroepen en retreats faciliteer rondom traumasporen, lichaamswerk en schrijven, vanuit mijn lichaamsgerichte professie als TRE provider, ademcoach en als redacteur in web en communicatie.

Ik ben al heel lang geïnteresseerd in grote maatschappelijke vraagstukken. Sinds ik me met het taboe rond vroegkinderlijk trauma intensief ben gaan bezighouden, is me duidelijk geworden dat trauma een belangrijke oorzaak is van onze hedendaagse zorgen. We zijn niet gewend onze angst in de ogen te kijken. Wie groeit ongeschonden op? Ik niet. Wondjes genezen onzichtbaar. Maar te grote of herhaalde beschadigingen maken littekens: hard en gevoelloos.

Ik gun het onszelf dat we meer kunnen bloeien, worden wie we willen zijn, houden van de aarde en haar bewoners, en ja, ook van elkaar. Ik heb het trauma in mezelf en anderen leren kennen en daarbij veel mooie mensen ontmoet. 

Traumanet wil een plek zijn waar iedereen kan groeien, waar we er voor elkaar kunnen zijn, waar we luisteren en vertellen, leren, worden wie we willen zijn: ons eigen krachtige, prachtige zelf.